
Rozpocznij oglądanie filmu poniżej i postępuj zgodnie z instrukcją:
Wyświetlenia filmu:
Historia Jak Najdalej Stąd jest prosta, ale zapewne wielu rodaków, którzy mają na emigracji najbliższą rodzinę, będzie mogło łatwo się z nią utożsamiać. Ola (Zofia Stafiej) mieszka w Polsce z matką (Kingą Preis) i niepełnosprawnym bratem (Dawid Tulej). Głowa rodziny od kilku lat pracuje w Irlandii, a kontakt Oli z ojcem jest, delikatnie mówiąc, ograniczony. Dziewczyna od jakiegoś czasu stara się zdać egzamin na prawo jazdy, jej ojciec obiecał kupić samochód. Po jednym z udanych wypadków przy pracy. Ola jest jedynym członkiem rodziny, który zna język angielski na temat wywozu ciała zmarłego z Irlandii. Dziewczyna nie zdaje sobie sprawy, jak mało wiedziała o swoim ojcu.
Moim zdaniem na tym polega istota historii opowiedzianej w Jak daleko stąd. Domalewski podobnie jak w Cicha Noc wysuwa tezę, że relacje między relacjami na emigracji a najbliższą rodziną w kraju są już wysoce teoretyczne, bliskość jest bardzo trudna do utrzymania, a ludzie żyjący w tej relacji na odległość mają podwójne życie.
Pewnie będę jednym z nielicznych, ale myślę, że Tak daleko stąd to zdecydowanie lepszy film niż Cicha noc, bo to nowsza opowieść (Cicha noc to film mocno inspirowany kinem Smarzowskiego, a zwłaszcza Weselem) i wyżej wszystko o wiele bardziej dojrzałe, mimo że opowiadane z perspektywy, teoretycznie niewiele jest o życiu wiedzącego nastolatka. W Cicha noc Domalewski w ostatnim akcie niestety skupił się na zbyt wielu zwrotach akcji, które moim zdaniem zakrywały treść i na szczęście nie w nowym filmie, choć finał może wydawać się dziwny.
Posunę się nawet do stwierdzenia, że główny bohater jest jedną z najlepiej napisanych nastoletnich postaci w polskim kinie w ogóle. Wydaje się realne, nie zbudowane z różnych stereotypów, jak niestety większość bohaterów polskiego kina (szkoda, że nie wspomnę o tytułach, w których mogliśmy zobaczyć takie stereotypowe postacie). Znakomity występ Zofii Stafii z pewnością pomoże uczynić go bardziej wiarygodnym. W praktyce jest to jej debiut aktorski, bo wcześniej miała tylko epizod w 25 Years of Innocence. Przypadek Tomka Komenda i role w filmach krótkometrażowych i etiudach. Stafiej jest naturalna, zachowuje się jak nastolatka, trochę arogancka, ale zawsze jest w tym element ludzki. Zadanie nie było łatwe nie tylko dlatego, że jej postać nie należy do najprzyjemniejszych, ale przede wszystkim dlatego, że jej postać pojawia się w każdej scenie i jest na ekranie przez zdecydowaną większość filmu. Dla młodej aktorki musiało to być nie lada wyzwanie, z którym Stafiej doskonale sobie poradził. Będę bardzo rozczarowany, gdy nie dostanie orła za odkrycie roku, a przynajmniej powinna mieć nominację dla najlepszej aktorki w banku.
Tak samo jak As Farthest From Here powinien przynajmniej dostać nominację dla najlepszego filmu, scenariusza i reżysera. Domalewski nakręcił realistyczny, skłaniający do refleksji film o relacji emigranta z rodziną na wsi io żałobie, w której często zapominamy, że ludzie przechodzą przez nią zupełnie inaczej niż ten zakodowany w naszych głowach.
Najkrótsza recenzja będzie jednak brzmiała: Jak daleko stąd jest to w tej chwili najlepszy polski film roku i z dużym prawdopodobieństwem się nie zmieni.